شهباز

بلبل نغمه سرا باز چرا غمزده است؟           گوییا بار دگر فصل خزان آمده است.

گرچه نوروز  ز ره می رسد وفصل بهار    ز چرا مرغ دلم خاموش وماتم زده است.

گفتمش  مژده که از ره گل وگلزار رسد      فصل دی رفته وگلگشت محیا شده است.

سینه بگشا ودل از غصه سوزان به درآر      پنجره با زکن اکنون که صبا در زده است.

گفتا سخن زپیشم از گل وگلشن بی ثمر است     رونقی نیست چو دلدار نآمده است.

به صبا گو برود فتنه چرا می فکند                   بی خبر از بر دلدار چرا آمده است.

نغمه وشور ونوا نیست مرا تا که مگر              خبرآید که نگار خنده زنان آمده است .